Dag 8. Soos die volk in die woestyn die Evangelie moes glo, so moet ons dit vandag ook glo!

Ek herhaal net weer:

  “Maar my kneg Kaleb, omdat ‘n ander gees in hom was en hy volhard het om My te volg—hom sal Ek bring in die land waarin hy gekom het, en sy geslag sal dit in besit neem.” Num 14:24 

  Die Hebreërs skrywer haal bogenoemde verwysing aan. Let op wat sê hy hierop. Hy maak dit van toepassing binne die konteks van die Nuwe Testament, binne hierdie erfenis, binne hierdie verstaan van die volheid van God wat reeds ons deel is. En dan sê hy die volgende: Heb 4:2 “Want aan ons is die evangelie ook verkondig (die goeie nuus) net soos aan hulle;” (daar was vir hulle ‘n beloofde land; dít was die goeie nuus. Vir óns beteken dit die volheidslewe in Christus; dít is vir ons die goeie nuus.). Hy sê “maar die woord van die prediking het hulle nie gebaat nie, omdat dit by die hoorders nie met die geloof verenig was nie.”

  Heb 4:3  “Want ons wat geglo het, gaan die rus in,” (nou gaan hy voort om te sê soos God gesê het, want hierdie rus wat vir ons oorbly, as dit die finale rus was wat Josua vir hulle wou gee, sou God nie weer praat van ‘n rus waar ons kon ingaan nie). Die skrif sê dat ons in die rus van God kán ingaan, want daar bly ‘n rus oor vir die volk van God. Soos hulle destyds die Woord van God moes vasgryp en dit moes glo, bly dit steeds die basis van die beleef van die rus. Hoe gaan ons in die rus in? Deur die afgehandelde realiteit van die Woord te ontdek en te glo! Dit het ons reeds gedoen; daarom beteken dit dat ons reeds in Sy rus ingegaan het toe ons saam met Hom gesterwe het en saam met hom opgestaan het. Nou is ons in Christus. Vir baie is dit net nog nie ‘n realiteit nie! Met Sy geloof in ons sal die rus ‘n al hoe meer werklikheid word! Gebruik jou Nagmaal. Dit is Sy Liggaam en Sy Bloed!